Πάτρα: Ο εγκαταλελειμμένος τάφος μίας Πατρινής σταρ στο νεκροταφείο – φωτό

Νεκροταφείο Αλεξιώτισσας. Ενας ξεχασμένος τάφος και πάνω στο μάρμαρο η φωτογραφία μιας σταρ. Της σταρ που έζησε μία όμορφη ζωή στην Αθήνα σαν μία από τις μεγάλες Ελληνίδες του καλού κινηματογράφου και η οποία τα τελευταία της χρόνια ζούσε στην Πάτρα και πέθανε στον τόπο που την γέννησε. Σαν χθες 17 Οκτωβρίου 1999 η Μέμα έφυγε από την ζωή. Ο τάφος της σταρ παραμένει όμως ξεχασμένος. Ενας πατρινός που πήγε χθες εκεί, έστειλε στην «Γνώμη» τις φωτογραφίες.

Η Μέμα Σταθοπούλου άφησε ευκρινές το αποτύπωμά της στη χρυσή εποχή του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου, παρότι η καριέρα της κράτησε λίγα χρόνια. Ξανθιά, πανέμορφη, με αρχοντικό στιλ και παρουσιαστικό που έφερνε στις γαλλίδες σταρ της εποχής – την Μπριζίτ Μπαρντό και τη Δαλιδά – έπαιξε σε περίπου 30 ταινίες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν δακρύβρεχτα ερωτικά δράματα.

Η Δήμητρα (Μέμα) Σταθοπούλου, γεννήθηκε στην Πάτρα το 1942 και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και το χορό. Στα 18 της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αντί για τη Γυμναστική Ακαδημία προτίμησε να ακολουθήσει τον καλλιτεχνικό δρόμο. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Σχολή του Πέλου Κατσέλη και τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Ολοκλήρωσε τις σπουδές της το 1963 και τον επόμενο χρόνο πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο ως πρωταγωνίστρια στο έργο «Δικέφαλος Αετός» του Ζαν Κοκτώ, με τον θίασο του Δημήτρη Χορν. Αμέσως μετά πρωταγωνίστησε στο έργο του Αντρέ Ρουσέν «Ένας έρωτας που δεν τελειώνει ποτέ», δίνοντας μία από τις σημαντικότερες ερμηνείες της, η οποία την καθιέρωσε ως ηθοποιό.

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1964, στην περιπέτεια του Πάνου Λάφη «Οι Επικίνδυνοι» δίπλα στον Μάνο Κατράκη, την Γκιζέλα Ντάλι και τον Θάνο Λειβαδίτη. Έπαιξε σε περίπου 30 ταινίες, στις 15 από τις οποίες συμπρωταγωνίστησε με τον Θάνο Λειβαδίτη, με τον οποίο υπήρξε ζευγάρι στη ζωή, στη σκηνή και την οθόνη.

Μεγάλες επιτυχίες υπήρξαν οι ταινίες «Επιστροφή» (1965), «Ο Νικητής» (1965), «Με ιδρώτα και δάκρυα» (1965), «Η παραστρατημένη» (1966), «Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω» (1967), «Το κορίτσι της οργής» (1967), «Του χωρισμού το τρένο» (1967), «Ένας μάγκας στα σαλόνια» (1969), «Ένας άφραγκος Ωνάσης» (1969), «Φουκαράδες και Λεφτάδες» (1970), «Ο τρελός της πλατείας Αγάμων» (1970), «Κάθε ναυάγιο και μια κόλαση» (1971) κ.ά.

Λίγο πριν από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70, η Μέμα Σταθοπούλου εγκατέλειψε το χώρο του θεάματος, μετά το γάμο της με τον βιομήχανο Δημήτρη Μαρούση, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.

Μετά τον χωρισμό της τη δεκαετία του ’80 επέλεξε να επιστρέψει στη γενέτειρά της, την Πάτρα. Για ένα διάστημα ασχολήθηκε με το εμπόριο, έχοντας ανοίξει μία μπουτίκ γυναικείων ενδυμάτων.

Η Μέμα Σταθοπούλου πέθανε στην Πάτρα στις 17 Οκτωβρίου 1999, ύστερα από άνιση μάχη με τον καρκίνο.