Το ερώτημα που εύλογα απασχολεί την πιάτσα είναι τι θέλει τώρα ο Σαμαράς από τη ζωή του

Το ερώτημα που εύλογα απασχολεί την πιάτσα είναι τι θέλει τώρα ο Σαμαράς από τη ζωή του και εν γένει από τη ζωή μας, μιας και μας ενδιαφέρει η πολιτική σταθερότητα. Ακουσα τα περί δημιουργίας κόμματος αλλά δεν θεωρώ ότι είναι ούτε εύκολο, ούτε καν εφικτό να γίνουν, άλλωστε ο Σαμαράς είναι ένας πολύ έμπειρος πολιτικός για να σκεφτεί ότι μπορεί να ξαναφτιάξει μια Πολιτική Άνοιξη εκ νέου. Ομως ζημιά μπορεί να κάνει στη ΝΔ και θέλει να κάνει δίχως αμφιβολία και αν και δεν πιστεύω ότι είναι σήμερα ικανός να τραβήξει 3-4 βουλευτές και να τρίξει ή να ρίξει κυβέρνηση, αλλά ότι από εδώ και στο εξής θα το πάρει ως εργολαβία το θεωρώ δεδομένο. Ο Σαμαράς διατηρεί άριστες σχέσεις σχεδόν με το σύνολο των ολιγαρχών στην Ελλάδα, σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και σε εκείνους που εξαρτώνται πλήρως λόγω δουλειάς από την κυβέρνηση, αλλά και σε πιο νέους διάττοντες αστέρες. Είχε παλαιότερα έχθρες με δυο από τους βασικούς μιντιακούς μεγαλοπαράγοντες, αλλά στην περίπτωσή μας σήμερα ισχύει το κλασικό «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» και ήδη φαίνεται από τη στάση τους που τον έχουν υιοθετήσει μαζί με όλους τους άλλους πολιτικούς εχθρούς του Μητσοτάκη. Αλλωστε και στην πτώση της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη οι χορηγοί δεν ήταν κολλητοί του Αντώνη αλλά συνεργάστηκε μαζί τους μια χαρά, η αλήθεια είναι κατ’ αποκοπήν, one – off που λένε. Τι θα καταφέρει δεν νομίζω ότι το ξέρει ούτε ο ίδιος, αλλά πάντως δεν είναι διόλου «αμελητέο μέγεθος» στο πολιτικό σκηνικό, έχει συμπάθειες στην ευρύτερη Δεξιά και φυσικά είναι μάλλον ο πιο αποφασισμένος να κάνει το κακό στη σημερινή κυβέρνηση και ειδικά στον Κ.Μ, κάτι που ποτέ δεν πρέπει να αγνοείς για τον αντίπαλό σου. Γενικώς.