Η εμβληματική τριλογία του Αισχύλου Ορέστεια σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου, με το Εθνικό Θέατρο, αποτέλεσε από τις σπουδαιότερες στιγμές στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου χτες Βράδυ 23 Αυγούστου.
Η Ορέστεια του Τερζόπουλου συνιστά ένα έργο διανοητικού και φιλοσοφικού βάθους, που κατορθώνει με τη συνταρακτική του ενέργεια να διευρύνει τα όρια της τέχνης, και να αφηγηθεί, εντέλει, την ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας!!
Καθισμένη κάτω από τον έναστρο ουρανό της Επιδαύρου, καθώς η αρχαία σκηνή ζωντανεύει με τα λόγια του Αισχύλου, δεν παρακολουθώ απλώς ένα θεατρικό έργο. Παρακολουθώ την ανθρώπινη μοίρα να ξετυλίγεται μπροστά μου – το αιώνιο παιχνίδι της δικαιοσύνης, της εκδίκησης, της ενοχής και της κάθαρσης.
Η Ορέστεια δεν είναι απλώς μια τραγωδία για έναν άντρα που σκοτώνει τη μητέρα του, ή για μια μητέρα που σκοτώνει τον πατέρα. Είναι ένας στοχασμός πάνω στην έννοια της δικαιοσύνης. Πότε η πράξη είναι δίκαιη; Πότε ο κύκλος του αίματος σταματά και δίνει τη θέση του στον νόμο και τον λόγο;
Η Επίδαυρος, με τη γεωμετρία της αρμονίας, γίνεται ο ιδανικός χώρος για να ειπωθούν τέτοια ερωτήματα. Σαν να συνωμοτεί η φύση, η πέτρα και το αρχαίο πνεύμα για να μας υπενθυμίσουν πως, παρά τους αιώνες, οι άνθρωποι συνεχίζουμε να παλεύουμε με τα ίδια ηθικά διλήμματα…
Και ίσως αυτό να είναι το μεγαλείο της τραγωδίας: ότι μας κάνει να συμμετέχουμε, όχι μόνο ως θεατές αλλά ως στοχαστές. Και αναρωτιόμαστε, όπως ο Ορέστης: Ποιο είναι το σωστό; Ποιος αποφασίζει; Και ποιο είναι το τίμημα της επιλογής;