Δυνατός ο Αρης Μουγκοπέτρος! Στο πλευρό του Καλαβρυτινού και η Ιωάννα Παλιοσπύρου από την Αμφιλοχία
Στο νοσοκομείο εξακολουθεί να νοσηλεύεται ο Άρης Μουγκοπέτρος, έπειτα από τον σοβαρό τραυματισμό του από κροτίδα, που του στοίχισε δύο δάχτυλα και ένα μεγάλο μέρος της όρασής του από το ένα μάτι.
Ο γνωστός μουσικός εκφράζει την επιθυμία να επιστρέψει στη σκηνή και να ξαναπαίξει το αγαπημένο του κλαρίνο, ενώ συγκινημένος μιλά για την στήριξη της Ιωάννας Παλιοσπύρου, η οποία τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο.
Ο Άρης Μουγκοπέτρος δεν έκρυψε τη συγκίνησή του: «Η Ιωάννα είναι ένα παράδειγμα δύναμης. Είναι τόσο όμορφη ψυχικά όσο και εξωτερικά και αυτό το αποδεικνύει καθημερινά. Νιώθω ευλογημένος που τη γνώρισα και της είμαι ευγνώμων που ήρθε να μου δώσει κουράγιο. Την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου».
“Ακόμα και με ένα χέρι, θα παίξω ξανά κλαρίνο»
Αποφασισμένος να μην αφήσει την αναπηρία να του στερήσει το πάθος του για τη μουσική, ο Άρης Μουγκοπέτρος δηλώνει πως θα ξαναπαίξει κλαρίνο, όπως έμαθε από παιδί.
«Θα επιστρέψω πιο δυνατός. Αυτό που μου δίδαξαν ο πατέρας μου, οι θείοι μου, τα αδέρφια μου, η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, οι φίλοι μου -αυτό θα συνεχίσω να κάνω. Είτε με δύο χέρια είτε με ένα, εγώ θα ξαναπαίξω. Δεν θα το βάλω κάτω. Από 10 χρόνων ήξερα ότι αυτή θα ήταν η ζωή μου. Και τώρα, εάν με ακούει ο πατέρας μου, του λέω ότι θα ξαναπαίξω για εκείνον».
Μιλώντας για το ατύχημα που άλλαξε τη ζωή του, ο μουσικός περιγράφει ότι βίωσε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους του.
«Πάντα απέφευγα την Ανάσταση λόγω των κροτίδων, ειδικά από τότε που απέκτησα παιδιά. Είχα δύο φόβους: να πέσω σε γκρεμό ή να χάσω τα χέρια μου από έκρηξη. Δυστυχώς, το δεύτερο έγινε πραγματικότητα. Δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς κρατούσα -νόμιζα ότι ήταν κάτι σαν πυρσός τούρτας». Αναλαμβάνει, δε, την ευθύνη για την πράξη του, αλλά εκφράζει πικρία για την στάση του ανθρώπου που τον προέτρεψε να ανάψει την κροτίδα.
«Το άναψα εγώ, φταίω και το αναγνωρίζω. Όμως, αυτός που μου το έδωσε, επέμενε να το ανάψω. Το μόνο που ήθελα ήταν να έρθει και να μου ζητήσει μια συγγνώμη. Δεν του ζήτησα τίποτα άλλο, ούτε κακό θέλω για εκείνον. Περίμενα να σταθεί απέναντί μου, να με κοιτάξει στα μάτια. Όλα τα υπόλοιπα τα αφήνω στον Θεό» καταλήγει.
